Κώστα Μπόση: Του Γέρου-Αντρία το Γιατάκι (διήγημα)

      

    Πιδίκλωσε δυο προβατίνες -μια άσπρη και μια λάγια- και τις έκλεισε στη στρούγκα. Ανέβηκε στο κοντινό τσογκάνι, έριξε πέτρες δεξιά-ζερβιά, σφύριξε 2-3 φορές και μάζεψε τα προβατάκια του σωρό. Τα μέτρησε και μουρμούρισε: «Τριάντα δυό. Δεν λείπει κανένα». Έπειτα εκείνα μπροστά, λαλώντας δυο κουδουνάκια κι ένα κυπρί, κι αυτοί πίσω, κουβεντιάζοντας και σαλαγώντας, έφτασαν στο σταυρό.

- Καλά διάφορα! ευχήθηκε ο γέρος κι ακούμπησε το στήθος του στην αγκλίτσα του.

- Ευχαριστώ, μπάρμπα-Αντρία, απάντησε ο χασάπης, μπαίνοντας στο δάσος.

«Πιστεύω στο κόμμα μου και εκεί θα είμαι…» - Άγνωστες πτυχές της ζωής του Κώστα Πουρναρά (Μπόση). (Αφήγηση Χρ. Νταβαντζή – 3)

Ο Χρήστος Νταβαντζής

Αφήγηση Χρήστου Νταβαντζή μέρος τρίτο. Ο Χρήστος Νταβαντζής, συγχωριανός και συναγωνιστής του Κώστα Πουρναρά, είχε αναπτύξει μια στενή φιλική και συντροφική σχέση μαζί του, όπως είδαμε και σε προηγούμενες αναρτήσεις του ιστολογίου, που κράτησε μέχρι που ο Κ.Π. έφυγε από τη ζωή. Τον Σεπτέμβρη του 2011, συναντήσαμε τον 86χρονο (τότε) αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης στο σπίτι του όπου και μας μίλησε για τον Κ.Π. Θυμήθηκε προσωπικές στιγμές που έζησε μαζί του και κουβαλάει στη μνήμη του πάνω από 75 χρόνια, αλλά και στιγμές από τα μεταγενέστερα χρόνια και μας διηγήθηκε χαρακτηριστικά περιστατικά που σκιαγραφούν τη ζωή και τη δράση του κομμουνιστή δάσκαλου-συγγραφέα. Όσα μας διηγήθηκε ο Χρ. Νταβαντζής μαγνητοφωνήθηκαν και παρουσιάζονται από το ιστολόγιο, όπως ακριβώς καταγράφηκαν (με κόκκινο οι ερωτήσεις-παρεμβάσεις του ιστολογίου).